ชีวิตคนส่วนใหญ่ ต้องการมีความสุขในชีวิต ต่างก็สรรหาสิ่งของและวัตถุที่อำนวยความสะดวกสบาย และสร้างความสุขให้กับชีวิต ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับชีวิตไม่ใช่เป็นเพียงแค่ ปัจจัย 4 ( อาหาร เครื่องน่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค ) แต่ยังมีปัจจัยที่ 5 ( รถยนต์ ) ปัจจัยที่ 6 ( โทรศัพท์มือถือ ) และปัจจัยอื่นๆอีกมากมาย ที่มาตอบสนองความต้องการของตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าตัวเองมีเงินไม่มากพอ หรือไม่มีเลย ก็เที่ยวหยิบยืมเงินเพื่อนบ้าน เพื่อนฝูง หรือแม้แต่ก็กู้เงินนอกระบบ โดยจ่ายดอกเบี้ยถึง ร้อยละ 10 ร้อยละ 20 ก็ต้องยอม เพราะอยากได้จริง เข้าทำนองที่ว่า ขาดเจ้าและข้าจะต้องขาดใจตาย มันก็ต้องขาดใจตายไปจริงๆ น่ะ มองๆไปรอบๆข้างมีแต่ค่าใช้จ่ายที่เป็นหนี้มากมาย ไหนจะค่าผ่อนบ้านหรือค่าเช่าบ้าน ค่าน่ำประปา ค่าโทรศัพท์ ค่าเล่าเรียนค่ากินของลูก ค่าผ่อนรถยนต์ ค่าผ่อนแอร์ ค่าน้ำมันรถ จิปาถะอีกมากมาย คิดแล้วอยากตายๆไปให้พ้นจากโลก ชีวิตที่มีอยู่ก็หาความสุขไม่ได้
ชีวิตของเราถูกกำหนดขึ้นมาเป็นตัวเป็นตน ด้วยพระคุณของพ่อและของแม่ เปรียบเสมือนพระประธานในหัวใจ เมื่อเติบใหญ่เราผู้เป็นเจ้าของชีวิต เราสามารถกำหนดชีวิตของเราได้ ไม่ว่าชีวิตจะสุขหรือชีวิตเราจะทุกข์ ขึ้นอยู่กับตัวเรา ก่อนที่เราจะดำเนินชีวิตของเราให้มีความสุข เราต้องปฎิบัติตนให้รู้จักคำว่า " พอ " พอในที่นี้หมายถึงความพอเพียงความพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่ ที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรง หยาดเหงื่อของเราเอง ไม่ได้หยิบยืมเงินหรือกู้เงินจากใคร ใช้ชีวิตตามอัตภาพ เท่าที่เป็นอยู่ รู้จักแบ่งปันความรักให้แก่ผู้อื่น ประพฤติปฎิบัติตนเป็นคนดี รวมทั้งจัดสรรรายได้กับค่าใช้จ่ายเป็นไปอย่างถูกต้องและเหมาะสม ไม่เป็นหนี้เป็นสินคนอื่น วิถีชิวิตก็มีสุขและมิใช่หรือ
| 
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น